Podczas pracy nad dużymi projektami Arduino dość często brakuje dostępnych pinów do podłączenia komponentów. Załóżmy, że chcesz podłączyć wiele czujników/siłowników z pilną potrzebą zachowania dodatkowych styków, aby zasilić żądny pinów moduł wyświetlacza.
O ile nie użyjesz magii, czasami trudno jest obsłużyć wszystkie te połączenia na jednej płycie Arduino — zwłaszcza gdy zdecydujesz się użyć mniejszych płytek, ponieważ brakuje Ci miejsca. Wtedy do gry wchodzi komunikacja szeregowa.
WYKORZYSTAJ WIDEO DNIA PRZEWIŃ, ABY KONTYNUOWAĆ TREŚĆ
Przyjrzyjmy się, czym jest komunikacja szeregowa i jak można ją skonfigurować z Arduino do zadań takich jak przetwarzanie rozproszone i ogólna integracja.
Co to jest komunikacja szeregowa?
Komunikacja szeregowa to metoda wysyłania i odbierania danych między dwoma lub więcej urządzeniami elektronicznymi, po jednym bicie na raz, przez pojedynczą linię komunikacyjną. Jak sama nazwa wskazuje, dane są przesyłane w „seriach ' .
Nawet możliwość przesyłania szkiców do ulubionej płyty Arduino wykorzystuje komunikację szeregową przez USB.
Protokoły komunikacji szeregowej w Arduino
Płyty Arduino są niezwykle wszechstronne i mogą komunikować się z szeroką gamą urządzeń. Obsługują cztery protokoły komunikacji szeregowej: Soft Serial, SPI (Serial Peripheral Interface), standardowy UART (Universal Asynchronous Receiver-Transmitter) oraz I2C (Inter-Integrated Circuit). Aby uzyskać więcej informacji, zapoznaj się z naszym obszernym przewodnikiem na temat jak działa komunikacja szeregowa UART, SPI i I2C.