Home-theater-designers
Niezwykle dla mnie jest to bezpośrednia recenzja dwóch komponentów. Nie chodzi o to, że mam problem z takimi starciami. Po prostu jeden musi być zwycięzcą, a drugi przegranym. Wolę pisać o każdym pojedynczym komponencie pod kątem jego zalet.
Intrygujące jest to, że kilka (względnie) słabszych od radarów marek jest w stanie konkurować i robią to realistycznie, ze starszymi / większymi / lepiej znanymi producentami ARCAM / Marantz / Quad. Nie bez powodu - doświadczenie, siła reklamowa, duże sieci dealerskie, lista jest długa - takie marki są właścicielami sektora powyżej poziomu podstawowego, ale poniżej „szalonych” cen. Osobiście przyznaję, że spędzam tutaj więcej czasu na korzystaniu z Quad CDP99 Mk II i Musical Fidelity X-RAY v3 poniżej 2000 USD niż na innych moich droższych maszynach.
I odwrotnie, nie potrzebujesz kreatora marketingu, który powie Ci, dlaczego tacy jak Talk (a dokładniej ich siostrzana seria Saxon) i Jolida mają swój własny wyjątkowy urok w stosunku do tego, co nazwiemy „zwykłymi podejrzanymi”. Szczerze mówiąc, niektórzy z was nie chcą być „Ja, Też!” konsumentów. W porządku: to równie dobry powód, aby dokonać zakupu, niezależnie od rodzaju produktu, pod warunkiem, że nie poświęcasz pożądanych cech tylko po to, aby być innym. Byłby to zwykły masochizm, a nie indywidualizm czy nawet ekscentryczność.
Podczas gdy Saxon CD700 MK2 SE od Talk i JD100A Jolida mają wspólny urok bycia mniej znanymi markami, ich stylistyka, o ile można odróżnić srebrne pudełka, jest w nowoczesnym stylu Arcam-y. Z całym szacunkiem mogliby nosić każdą odznakę na rynku, z łatwością mógłbym pomylić Saxon z Roxan's Candy, podczas gdy Jolida jest po prostu Bauhausem w swoim braku projektu.
Jednocześnie różnią się radykalnie od siebie na wiele sposobów. Na przykład Jolida wykorzystuje stopień wyjściowy zaworu i single-ended phono, podczas gdy tranzystorowy Saxon pozwala użytkownikowi na użycie połączeń zbalansowanych. Jolida, podobnie jak hardkorowa marka audiofilska, zapewnia koncentryczne wyjście cyfrowe, podczas gdy Talk / Saxon wybrał TOSlink. Ceny również jeszcze bardziej rozdzielają te dwa elementy: Jolida żąda dla swojego gracza okazji w wysokości 699 funtów (około 1400 dolarów), podczas gdy Saxon, niestety dzielący swoją nazwę z zespołem heavy metalowym, sprzedaje za 995 funtów (około 2000 dolarów). Mówię „niestety”, ponieważ „ciężki” z pewnością nie jest. Jego cena stawia go w porównaniu z moim osobistym faworytem, Quad CDP 99 Mk II.
Saxon CD700 MK2 SE wykorzystuje mechanizm Philips L1210 z konwersją częstotliwości próbkowania Burr-Brown SRC4190, upsamplowaniem do 192 kHz i zasilaniem dwoma różnicowymi przetwornikami cyfrowo-analogowymi Wolfson. Sekcje cyfrowa i analogowa mają oddzielne transformatory dla 14 różnych stopni regulowanych z „wygładzaniem ponad 30 000 μF dla samych stopni analogowych”. Regulowane zasilacze sekcji cyfrowych wykorzystują solidne aluminiowe kondensatory o niskiej wartości ESR dla optymalnej wydajności. Miłym dodatkiem do hojnej, trzyletniej gwarancji (z wyłączeniem lasera i wózka) jest opcja 100 GBP w ramach pięcioletniej gwarancji all inclusive.
Jolida JD 100A posiada system transportowy Phillips CDM 12, przetwornik cyfrowo-analogowy Burr Brown 24/96, dwa transformatory i - co najważniejsze, ponieważ jest to racja bytu Jolidy - stopień wzmocnienia zawierający dwie lampy próżniowe 12AX7A. Z dumą stwierdza się, że odtwarzacz „nie używa wzmacniaczy operacyjnych”. Kosztujący 699 funtów jest to jeden z tańszych odtwarzaczy CD z zaworowym stopniem wyjściowym na rynku.
Obydwa są mniej więcej równe pod względem jakości wykonania, oba posiadają wszystkie oczywiste udogodnienia związane z programowaniem i oba są wyposażone w piloty. W tym drugim przypadku Talk's jest typem ogólnym, podczas gdy Jolida wybrała metalowy przedmiot na zamówienie.
Odtwarzacze płyt kompaktowych w akcji
Żeby wszystko było równe użyłem dwóch identycznych kabli sieciowych, tego samego bloku sieciowego, identycznych interkonektów Atlasa i płyt CD, których miałem dwa egzemplarze. Najbardziej odkrywczy okazał się Keb 'Mo's Peace ... Back By Popular Demand, ponieważ 1) jest subtelnie nagrany, 2) posiada doskonałe do oceny elementy akustyczne, 3) Głos Keb' Mo jest mocno teksturowany (i tak , Słyszałem go na żywo i poznałem go!) I 4) jest na tym wystarczająco dużo basu, aby podkreślić główną różnicę dźwiękową między nimi. Wykorzystałem również materiały Led Zeppelin, Prince, perkusistów Kodo, The Shins, różne inkarnacje George'a Clintona i Julie London. Poza tym odtwarzacze zostały wstawione do mojego systemu referencyjnego, z jednym tylko zastrzeżeniem.
Ponieważ masz do wyboru zbalansowaną pracę z Saxonem, która dodaje zwykle dodatkowe kilka dB na wyjściu, a dla niektórych z nas, mocniejszy dźwięk, Saxon może poprawić swoje ulepszenie w porównaniu z odtwarzaniem single-ended. W tej recenzji wszystko zostało ustawione tak, aby było równe. Wystarczy powiedzieć, że przy starannym dopasowaniu poziomów, wydajność Saksona w stosunku do Jolidy pozostała prawie taka sama, jak zobaczysz.
Wracając do konwencjonalnego użycia, opierając się na założeniu, że obaj są naprawdę bardzo przyjemnymi odtwarzaczami, które reprezentują przyzwoitą wartość i że prawdopodobnie mógłbym żyć z każdym z nich bez narzekań, porównania A / B i długotrwałe słuchanie ujawniły te same cechy charakteru. Są wystarczająco silne, aby przekonać potencjalnego właściciela tak czy inaczej, dlatego używane przez nas tabele punktacji są kpiną. Mówiąc inaczej: jeśli wolisz szczegóły niż ciepło, wolisz Saxon pomimo dodatkowych kosztów. Jeśli wolisz dźwięk lampowy i więcej bloom, Jolida Cię przekona, pomimo braku wyjść XLR.
Nikt nie powiedział, że to będzie łatwe.
Natychmiast i żywo Jolida brzmi mocniej pod każdym względem. Gdyby to była strzelanina wzmacniacza, byłoby to 200 w porównaniu do 100 watów. Scena dźwiękowa jest szersza, głębsza i bardziej otwarta, ale główną cechą, która ją oddziela od Saksona, jest wyraźne poczucie pełni. A może to powinno być bogactwo. Później dowiedziałem się, że Saxon ma dziwnie mierzoną wydajność na najniższym końcu skali częstotliwości i nie będziesz potrzebować lunety, aby cię o tym przekonać. ale to zachowanie decyduje w dużej mierze o ogólnym charakterze.
jak sprawdzić, kiedy ludzie zostali przyjaciółmi na facebooku
Przeczytaj więcej na stronie 2
Niezależnie od tego, czy zależy Ci na głębokim basie, czy nie, różnica jest wyczuwalna nawet w przypadku nie zaszumionego materiału. Feed it hardcore funk, a Saxon pokazuje szczupłość, której nie ma w Jolidach, nie mówiąc już o rywalach Quad czy Musical Fidelity. Ale posłuchaj czegoś bardziej subtelnego, ale nie mniej rozbudowanego, takiego jak nagranie Keb 'Mo', i możesz prawie dokładnie określić częstotliwość, na której jeden odtwarzacz zatrzymuje się, a drugi po prostu płynie.
Oczywiście nie ma to znaczenia, jeśli używasz małych głośników, dlatego efekt nie jest naprawdę osłabiający. Co więcej, niektórzy ludzie wolą jaśniejszy dźwięk. Ale ma również wpływ na uderzenie i dynamiczne wahania. Tak jak powiedziałem, Jolida brzmi bogato.
Ale Sakson ma kilka sztuczek w swoim pokrytym kolczugą rękawie. Wydaje się, że znacznie obniża poziom szumów i okazał się bardziej pouczający w przypadku cichszych płyt, takich, które zmieniają cię w introspekcyjnego słuchacza. Na przykład przy bardziej rzadkim materiale z Julie London pojawiły się drobne szczegóły, które trudniej było rozszyfrować za pomocą Jolidy. I chociaż ta ostatnia dawała znacznie większą scenę dźwiękową - która była również nieco bardziej do przodu w pomieszczeniu niż Saxon - Saxon odtworzył większe wrażenie powietrza.
Choć wydaje się leniwy, by dopasować komponent do typu muzyki, jest to poręczne urządzenie. I nie ma wątpliwości, że Jolida wykazuje znacznie mniej stresu, gdy ma do czynienia z bombastycznym materiałem, czy to rockiem, muzyką klasyczną czy funk. Po prostu ma więcej uderzenia, większą moc i większy wpływ. Jednak starając się być w połowie pełnym typem faceta, chciałbym podkreślić, że Saxon - pomimo swojej nazwy Spinal Tap-ish i sugestii, że może przejść na ciebie całe średniowiecze - może mieć przewagę w szczegółach i ostatecznym wyrafinowaniu.
Co prowadzi nas z powrotem do pierwotnego założenia: czy mogą konkurować ze status quo? Jest rzeczą oczywistą, że częściowo już to udowodnili, po prostu produkując kompetentne, w pełni funkcjonalne, atrakcyjne odtwarzacze po konkurencyjnych cenach. Innymi słowy, samo ich istnienie wymaga odpowiedzi „tak”. Są tutaj, są prawdziwe, działają i działają dobrze. Ale potem wracasz do bezpiecznych wyborów. Nic tutaj nie sprawia, że chcę wycofać Quad CDP99 Mk II, czy nawet przestarzałego Musical Fidelity X-RAY v3.
Tak więc odpowiedź, której naprawdę należy dokonać, jak zawsze, znajduje się w tobie. Jeśli pójdziesz do Burger King i poprosisz o Whopper sans onions, lub jeśli zarezerwujesz sobie wakacje, zamiast przyjąć pakiet wakacyjny, nic nie przekona Cię do pójścia z typowymi podejrzanymi. Byłbyś zachwycony posiadaniem tego TVR / Ginetta / Marcosa / Westfielda, bez względu na to, ile razy zostawił cię na poboczu drogi. Zatem dla tych z Was, którzy głosują na Demokratów, czytają „New York Times” i oglądają CNN, serdecznie witamy dwóch „niezwykłych” podejrzanych. I długo mogą trwać.
Więc odsuńmy to od siebie: każdy, kto kupi odtwarzacz Jolida lub Talk, będzie naprawdę bardzo szczęśliwy - obaj są muzyczni, kompetentni iz pewnością konkurencyjni w swoim sektorze cenowym. A może rzeczywiście dają swoim właścicielom poczucie indywidualności, na przykład ignorując oczywiste Porsche i kupując zamiast tego absurdalny TVR. Jest powód, dla którego Arcam, Denon i inni są uznawani za domyślne wybory: są bezpieczniejsze, bardziej spójne i nie posiadają żadnych osłabiających cech.