Recenzja przedwzmacniacza Gryphon Limited Edition - HomeTheaterReview

Towary luksusowe, które są bardziej luksusowe - czy lilie wymagają złocenia? Ponieważ mężczyzna (i kobieta?) Nigdy nie był w stanie odejść wystarczająco dobrze w spokoju, mamy do czynienia z ciągłym zalewem „nowych i ulepszonych” rzeczy, czy to samochodów, czy mydła w proszku czy sprzętu hi-fi. Biorąc pod uwagę, że w pełni funkcjonalny przedwzmacniacz Gryphon jest tak dobry na początek, co mógł zrobić Flemming Rasmussen, aby stworzyć Gryphon LE?

Dodatkowe zasoby
• Przeczytaj więcej recenzji audiofilskich przedwzmacniaczy stereo od takich marek jak Audio Research, Classé, Mark Levinson, Krell, Linn, Naim i dziesiątki innych.
• Śledź AudiophileReview.com, aby znaleźć wpisy na blogu i opinie na temat świata audiofilskich przedwzmacniaczy, w tym przedwzmacniaczy pasywnych, przedwzmacniaczy półprzewodnikowych, przedwzmacniaczy lampowych i nie tylko.
• Przeczytaj recenzje wzmacniaczy Audiophile Power tutaj.

Okazją, która zapoczątkowała tę luksusową edycję, jest piąta rocznica firmy, prawie nie dorównująca Tannoyowi czy Yamahie, ale mini-kamień milowy wystarczająco dobry, aby wywołać okrzyki „Party!”. Albo cokolwiek mówią w Danii. Aby to uczcić, firma wyprodukowała 100 numerowanych edycji tego wspaniałego stworzenia, które tu widzisz w żywych kolorach. A skoro podstawą LE jest taki znakomity produkt, co u diabła?

dlaczego mój główny film nie działa?

Zewnętrznie LE ma ten sam kształt, wymiary i obudowę zasilacza dual-mono / zewnętrznego. A powięź nadal jest z czarnego pleksiglasu. Ale na tym się kończy. Z twoją LE płyta czołowa jest teraz podzielona, a połówki mono są teraz połączone tylko za pomocą przekładek. Środkowa trzecia część każdego panelu jest teraz uniesiona na zasilaczach, które zawierają podświetlane logo Gryphon, podczas gdy panele przedwzmacniacza zawierają legendy źródła (podświetlane czerwoną kropką, aby pokazać wybór użytkownika) i cyfrowy odczyt głośności ustawienia od 0 do 23. Reprezentują one kroki 1dB precyzyjnych 24-stopniowych sieci z rezystorami pasywnymi, które składają się na każdy ręcznie zbudowany potencjometr.

Każda sekcja przedwzmacniacza monofonicznego posiada wspomnianą wcześniej regulację głośności i selektor źródła do wyboru między „Mute”, „Phono”, „CD”, „Tuner”, „Tape” i „Aux”. To wszystko, co masz. Z tyłu przedwzmacniacza znajduje się rząd pozłacanych i „Aux”. Drewniane gałki standardowego modelu zostały zastąpione substancją zwaną „North Sea Stone”, która wygląda jak bursztyn, a złote obramowania to bardziej gustowny czarny twardy chrom, z jakiego wykonane są korpusy aparatów Leica. Nie są wymagane żadne grawerowane legendy, ponieważ podświetlane panele mówią wszystko, co musisz wiedzieć. Odczyty numeryczne prawie kompensują oddzielne lewe / prawe regulatory głośności. Zwróć uwagę, że diody LED nie znajdują się na ścieżce sygnału.

Gniazda gramofonowe WBT, gniazda do podłączenia oddzielnych zasilaczy dla sekcji głównej i gramofonowej oraz złącza typu armatniego do zrównoważonej pracy ze wzmacniaczami mocy zdolnymi do zaakceptowania konfiguracji. Z tyłu znajduje się również znacznik uziemienia dla ramienia i gniazdo gramofonowe do podłączenia różnych rezystorów do obciążenia przedwzmacniacza gramofonowego.

Dwie sekcje zasilacza są wyposażone w wyjścia do obudowy przedwzmacniacza, włączniki / wyłączniki, złącze sieciowe IEC, znaczniki uziemienia oraz masywną, pozłacaną szynę uziemiającą 24-karatową, umożliwiającą użytkownikom uziemienie całego systemu. Szczegółowo omówiono to w instrukcji obsługi.

LE jest dostarczany z wieloma gadżetami, w tym pięcioma parami dopasowanych wtyków phono (tabela pokazuje, których użyć), czterema masywnymi, ostro zakończonymi stożkami do umieszczenia pod sekcją przedwzmacniacza, malutkimi podstawkami do umieszczenia pod szpilki i białe rękawiczki, które chronią powięź przed brudnymi kiczami. Nóżki zasilacza składają się z dużych gumowych nóżek, dzięki czemu można go postawić na stojaku lub półce, a sekcja przedwzmacniacza spoczywa na podstawkach, co zapobiega uszkodzeniu górnej powierzchni zasilacza.

Podobnie jak XT, LE jest prawdziwym podwójnym mono, aż do użycia dwóch przewodów zasilających. Wszystkie komponenty mają znikomą tolerancję, wykonane na zamówienie „bity” projektanta, ale zmiany szczegółów sprawiają, że LE jest bardziej „wyjątkowy”. Wszystkie rezystory są produkowane w Niemczech z tolerancją 1% lub 0,5%. Zasilacze zostały przeprojektowane i zawierają wykonane na zamówienie transformatory typu C-core. W zasilaniu AC zastosowano rozległe filtrowanie. Obudowy są całkowicie niemagnetyczne i „galwanicznie” odizolowane od siebie. Podobnie jak XT, LE posiada baterię kondensatorów 28000 microFarad, zerowe ujemne sprzężenie zwrotne, ultrakrótką ścieżkę sygnału bez wewnętrznego okablowania i gniazda phono podłączone bezpośrednio do płytek, brak kondensatorów w ścieżce sygnału, sprzężenie DC z serwomechanizmem kontrola, niezależna regulacja wszystkich zasilaczy i niska impedancja wyjściowa dla długich tras kablowych.

Jednym miłym akcentem unikalnym dla LE jest pakiet arkuszy obejmujący ponad 140 punktów testowych dla tej konkretnej próbki. Maniacy specyfikacji będą ślinić się nad szczegółami XT XTth.

pokemon iść porady i triki 2020

LE jest w moim systemie od kilku miesięcy i pracuje z gramofonami Basis i Oracle, wkładkami Koetsu i Lyra, kilkunastoma odtwarzaczami CD (ale głównie CAL Tempest II SE, MArantz CD-12 i DAC Audio Research) -1 z transportami Wadia lub Krell) oraz wzmacniacze, w tym Aragon 4004s, baby Croft, starsze Beards, Michaelson Chronos i inne. Głośniki związane z powyższym obejmują Apogee DIvas, TDL 0.5s i Celestion SL700 SE. Oprócz moich ulubionych kabli - Masterlink i Symo - spędziłem też trochę czasu na używaniu Gryphona z nowymi interkonektami Guideline i kablami sieciowymi Signal Master, którym przyjrzę się dokładniej w nadchodzącym przeglądzie mini-kabli.

Ponieważ miałem XT do porównań side-by-side, przejrzenie LE okazało się proste. Korzyści, które sprawiają, że w pełni załadowana edycja jest warta # 6500 (możesz zaoszczędzić kilka funtów, rezygnując z sekcji gramofonowej), są więcej niż estetyczne. W dwóch obszarach LE był słyszalny i wielokrotnie przed XT, ale nie tak bardzo, że chciałbyś zrzucić XT w najbliższym przeskoku.

XT nie garbi się w żadnym miejscu, ale LE zawsze brzmiał tak, jakby miał łatwiejszy czas. Zostało to zilustrowane głównie przez możliwości dynamiczne, kiedy LE przechodził od ciszy do wrzasku z dużo płynniejszym i szerszym przejściem. Szybkość przejścia nie została zwiększona, XT jest szybki według jakichkolwiek standardów. Ale sposób, w jaki LE wykonał huśtawki, jest tak zauważalny. Nie chcę zarzucać XT, że robił qausi-cyfrowe kroki poza manewrem, po prostu LE wydawał się płynniejszy. Jeśli chodzi o zakres dynamiki, moje ulubione marsze Sousa wydawały się głośniejsze, kiedy powinny być głośne i cichsze, kiedy powinny być ciche

Przeczytaj więcej na stronie 2

Innym głównym zyskiem w porównaniu z XT jest jego gładsze, bardziej zaokrąglone - i dla moich uszu bardziej realistyczne - krawędzie i transjenty. Nie, nie mówimy o pseudozaworowej bujności i romantyczności, ale o mniej agresywnym regionie wysokich tonów, mniej szarpiącym zatrzymywaniu / uruchamianiu, mniej krawędzi z granicznym materiałem. Ostatecznym testem na to jest kiepskie, hiper-sybilujące nagranie, takie jak „Keep On Tryin” Poco. Sztuczka polega na tym, aby usunąć niechciane skwierczenie bez usuwania muzyki. Chociaż LE nie do końca pasował do Audio Research SP-14 w tym obszarze radził sobie lepiej ze swoim bratem.

Warunki te były niezależne od źródła i były spójne od odtwarzacza CD do odtwarzacza CD lub od wkładki do wkładki. W przypadku tego ostatniego stwierdziłem jednak, że konfiguracja jest tak krytyczna, że skończyło się na używaniu sekcji gramofonowej „wyładowanej”, co jest zalecane dla „200 omów do nieskończoności”. Oddballowe wkładki z minimalną mocą wyjściową lub niezwykłymi cechami dźwiękowymi mogą skorzystać na dostosowaniu Lyra i Koetsus wydają się być znacznie bardziej wyrozumiałe i mniej wymagające specjalnego traktowania w porównaniu z Gryfem.

Ten produkt jest tak precyzyjny i dopracowany, że okazał się prawdziwą przyjemnością. Nienawidzę majstrować przy hi-fi - wolałbym go słuchać - ale obecnie jestem zalany dziwnymi akcesoriami, które trzeba sprawdzić. Ponieważ LE był używany podczas moich sesji z akcesoriami Navcom, Ortho Spectrum AV Donuts, nóżkami Isopod i tuzinem nowych interkonektów, mogłem stopniowo zmieniać wydajność, aby odpowiadać moim gustom. Stwierdziłem na przykład, że Isopody pod obudową zasilacza i większe nóżki Navcom zastępujące metalowe stożki między przedwzmacniaczem a zasilaczem zmniejszyły pewne rozmazanie, które było tak niewielkie - muszę przyznać - że zauważyłem to tylko przez jego brak .

Co ciekawe, ten stack brzmiał lepiej niż układ side-by-side z dwoma obudowami oddzielonymi pół metra. Jeśli to brzmi, jakbym podlizywał się estetycznym motywacjom wśród was, niech tak będzie.
wyjątek wątku systemowego nie jest obsługiwany aktualizacja systemu Windows 10

Niezależnie od ulepszeń, źródła, sprzęt współpracujący i dobór materiału to pewne cechy, które sprawiają, że jest to tak pożądana bestia i pozycja obowiązkowa na krótkiej liście każdego high-endowego przedwzmacniacza. Poza statusem edycji limitowanej i czystym luksusem, LE jest zasadniczo neutralny i precyzyjny do tego stopnia, że w kategoriach antropomorficznych jest pozytywnie arogancki. Siedzi tam, tylko wzmacniając i kierując sygnały, którymi jest zasilany. Cuchnie nadmiarem, ekstrawagancją wszystkiego innego, czemu recesja, bieda i wojna miałyby nam zaprzeczyć.

Ale dla 100 bardzo szczęśliwych ofiar audio Gryphon LE będzie wizytówką, z którą nigdy się nie rozstają. Mam tylko nadzieję, że są hojni ze swoim szczęściem, pozwalając usłyszeć go jak największej liczbie przyjaciół kochających muzykę. Gdyby Patek Philippe stworzył hi-fi ...