Home-theater-designers
Jeśli nie jesteś zaznajomiony z rynkiem niestandardowych instalacji i integracji, AudioControl może nie znajdować się na krótkiej liście producentów, która przychodzi Ci do głowy, gdy myślisz o wydajnych amplitunerach i procesorach AV. Przynajmniej prawdopodobnie nie wydarzyło się to przed wydaniem Maestro M9. Co się zmieniło? Myślę, że całkiem bezpieczne jest przypisanie zwiększonej świadomości marki firmy doskonałej burzy nowych technologii - a mianowicie Dolby Atmos / DTS: X, HDMI 2.0a (z obsługą wideo High Dynamic Range) i HDCP 2.2. Potrzeba jednego z nich może sprawić, że polujesz teraz wysoko i nisko na nowego pre / pro, jeśli wolisz kino domowe. A przy tak wielu osobach pasjonatów, którzy jednocześnie poszukują nowego sprzętu, praktycznie żaden kamień nie jest odwrócony.
7.1.4-kanałowy procesor kina domowego Maestro M9 obsługuje wszystkie wymienione powyżej technologie, a także korekcję pomieszczenia Dirac Live. Ma zdrowy panel połączeniowy, w tym siedem wejść HDMI (jedno MHL, chwała dziecku Buddzie!) I trzy wyjścia (dwie strefy główne i jedna druga), sześć analogowych wejść audio, cztery koncentryczne wejścia cyfrowe i dwa optyczne wejścia cyfrowe, oraz stereofoniczne wyjście audio dla strefy 2, wraz z wieloma opcjami sterowania. Maestro M9 posiada również zbalansowane wyjścia XLR dla siedmiu głównych kanałów i subwoofera (nie ma zbalansowanych wyjść dla czterech kanałów napowietrznych), a także zbalansowane połączenia XLR dla dwóch wejść audio. [Uwaga redaktora: AudioControl poinformował nas, że wkrótce nowe wersje M9 będą zawierać wyjścia XLR dla kanałów napowietrznych.] Waży 44 funty, jest to wręcz masywna bestia w porównaniu z większością procesorów surround i jest nieco wyższa niż średnia - co można przypisać ogromnemu zasilaniu.
Rzecz w tym, że Maestro M9 wcale nie wygląda bestialsko. Daleko stąd. Jego elegancki panel przedni (do wyboru z czarnego szkła lub czarnego szczotkowanego aluminium w kolorze espresso) jest jednym z najczystszych i najbardziej atrakcyjnych, jakie widziałem od jakiegoś czasu, z wystającym pierścieniem głośności, który jest prawdziwą ucztą dla zmysłów. Dodaj do tego dogłębne (i konfigurowalne) możliwości radia internetowego i możliwość odtwarzania muzyki ze źródeł USB, a masz może nie najbardziej funkcjonalny przedwzmacniacz AV, jaki pojawił się na rynku w ostatnich latach, ale z pewnością prezentuje sama w sobie dobrze i od samego początku sugeruje koncentrację na niezawodności i wydajności.
Podłączenie
Ponieważ Maestro M9 jest produktem wyłącznie niestandardowym, sprzedawanym wyłącznie przez licencjonowanych instalatorów (a jeśli ciekawi Cię, jak poważna jest jego wyłączność instalatora AudioControl, weź pod uwagę fakt, że jego cena 8900 USD jest „sugerowaną ceną klienta”), jestem mam zamiar zająć się tą sekcją trochę inaczej niż zwykle. Potraktuj to mniej jako przewodnik po tym, czego możesz potrzebować podczas konfiguracji, a bardziej przegląd rozważań dotyczących konfiguracji, które mogą, ale nie muszą, wpływać na codzienną przyjemność z korzystania z procesora.
Największym punktem kulminacyjnym pod względem konfiguracji jest być może poleganie M9 na Diracu w zakresie korekcji pomieszczenia. Strona produktu zawiera łącze do wersji oprogramowania specyficznej dla AudioControl, której można używać z mikrofonem typu hockey-puck i kartą dźwiękową USB zawartymi w zestawie lub dowolnym innym mikrofonem pomiarowym USB, dla którego instalator ma plik kalibracyjny. (W moim przypadku użyłem mikrofonu EMM-1, który był dostarczony z moją Emotiva XMC-1, wraz z odpowiednim plikiem kalibracyjnym).
W typowy dla Diraca sposób jest kilka rzeczy, które należy ustawić w procesorze przed korektą pomieszczenia. Na przykład liczba i konfiguracja głośników. W przypadku niewielkiego odstępstwa od normy, przed dodaniem Maestro M9 do dowolnego zaawansowanego systemu sterowania należy również uruchomić Diraca. Przekonałem się o tym, robiąc to w niewłaściwy sposób (z chęci spędzenia kilku dni z procesorem przed nałożeniem jakichkolwiek filtrów na dźwięk). Jak się okazuje, sterownik AudioControl IP dla Control4 jest nieco bardziej zaawansowany niż większość, do których jestem przyzwyczajony i często odpytuje urządzenie, aby sprawdzić jego aktualny stan. W związku z tym każda próba uruchomienia Diraca z aktywnym sterownikiem powoduje, że procesor wyrzuca się z trybu korekcji pomieszczenia, aby odpowiedzieć. Wyłączenie kontroli IP nie jest opcją, ponieważ jest to potrzebne do uruchomienia Diraca. Warto również zauważyć, że M9 wymusza wybór między sterowaniem RS-232 a IP. Obie nie mogą być aktywne w tym samym czasie.
Oczywiście było to łatwe rozwiązanie. Po prostu wykonałem kopię zapasową mojego projektu Control4, usunąłem sterownik, uruchomiłem Diraca i przywróciłem kopię zapasową, dodając maksymalnie minutę do procesu.
Jak to zwykle bywa, ukształtowałem własne krzywe docelowe w Diracu, ograniczając je do częstotliwości poniżej 500 Hz. Chciałbym ustawić różne punkty zwrotnicy dla mojego głośnika centralnego (GoldenEar SuperCenter XXL) i głośników surround (para GoldenEar Triton Sevens), ale Maestro M9 umożliwia tylko jeden, globalny punkt podziału między subwooferami i mniej niż- głośniki szerokopasmowe.
Oprogramowanie wykonało doskonałą robotę, ustawiając odległości i poziomy moich głośników w każdej testowanej konfiguracji. Jednak nie pozwala na oddzielne mierzenie i filtrowanie dwóch subwooferów. Traktuje swoje podwójne wyjścia subwoofera jako pojedynczy kanał. Ostatecznie zdecydowałem się na punkt zwrotnicy 100 Hz dla mojego środka, głośników surround i górnych w krótkim okresie, w którym przesłuchałem procesor w pełnym trybie Atmos / DTS: X. W tym czasie polegałem na czterech GoldenEar SuperSat 3 zamontowanych na suficie i napędzanych starym wzmacniaczem B&K Reference 200.7 S2. Moje główne głośniki były zasilane przez mój wzmacniacz Anthem Statement A5 na czas testów. Moje Triton Ones były ustawione na Large, a kiedy przełączyłem się na ściśle 5.1-kanałową konfigurację, obniżyłem zwrotnicę pozostałych głośników do 80 Hz.
Ogólnie opcje konfiguracji są dość proste i intuicyjne, a takie rzeczy, jak zmiana nazwy danych wejściowych, mieszczą się w podtytułach, których można by się spodziewać. Nawiasem mówiąc, jest to przydatne, ponieważ Maestro M9 jest obarczony nazwami wejściowymi sprzed dziesięcioleci. Jest na przykład wejście HDMI oznaczone jako „VCR”.
Pozwolę ci chwilę się nad tym zastanowić.
Na szczęście nie może być łatwiejsze zmapowanie analogowego wejścia audio na wejście wideo HDMI, jeśli na przykład używasz analogowych wyjść z odtwarzacza audiofilskiego, takiego jak OPPO UDP-205, tak jak ja. Włączanie lub wyłączanie Diraca dla każdego wejścia w menu konfiguracji jest również dość proste, a także ustawianie domyślnego trybu przetwarzania, takiego jak Dolby Surround lub DTS Neural: X, w celu miksowania dwukanałowego lub surround w celu wypełnienia dowolnej liczby głośniki, które możesz mieć.
Jak wspomniano powyżej, Maestro M9 nie ma zbalansowanych wyjść dla czterech kanałów napowietrznych i drugiego wyjścia subwoofera. Biorąc pod uwagę to - i ponieważ moje wzmacniacze znajdowały się nie dalej niż dwie stopy od procesora - polegałem na połączeniach RCA między przedwzmacniaczem / pro i wzmacniaczami.
Wydajność
Opisanie dźwięku procesora, takiego jak AudioControl Maestro M9, może być niezwykle trudne, ponieważ ktoś ma tendencję do uciekania się do zbyt kwiecistego języka lub po prostu opisywania materiału źródłowego. Skonstruuj chmurę słów z moich notatek testowych, a zdecydowanie dominujące słowa na stronie będą „neutralne” i „precyzyjne”. Czytelnik niedawno napisał komentarz, że jego idealny przedwzmacniacz nie zrobiłby „nic z muzyką / programem, to przewód ze wzmocnieniem”. Jeśli teraz czytasz, stary, ten jest dla ciebie. M9 zwraca to, co zostało mu dane, a jego wydajność jest w dużej mierze podyktowana jakością podawanego materiału.
Dość osobista uwaga, zanim zaczniemy wnikać w konkretne przykłady słuchania. Zmagam się z trudnościami w przetwarzaniu słuchu związanymi z autyzmem. Trudności te nie wpływają w najmniejszym stopniu na mój słuch, jak na mój wiek radzę sobie na tym wydziale całkiem nieźle, ponieważ moja wrażliwość na wysokie częstotliwości spada dopiero nieco na północ od 17 kHz. Oznacza to jednak, że każda znacząca niedokładność w dziedzinie czasu lub jakiekolwiek dostrzegalne pomieszanie z częstotliwościami średnimi zaczyna mieć znaczący wpływ na moją zdolność rozumienia słowa mówionego. Każda sylaba może dotrzeć do moich w pełni uformowanych uszu, ale zanim dotrze do mojego mózgu, t wynik wygląda jak coś takiego . Dodaj dowolny akcent do równania, a problem zostanie powiększony. Jest to jeden z powodów, dla których w moich recenzjach tak bardzo zabiegam o zrozumiałość dialogu.
Wspominam o tym tylko dlatego, że ma to szczególne znaczenie dla tej konkretnej recenzji. Mówiąc najprościej, AudioControl zasługuje na miejsce na krótkiej liście najbardziej bezwysiłkowych i doskonale wiernych przedwzmacniaczy, jakie słyszałem od jakiegoś czasu, nie wspominając o jednym z najwyraźniejszych i najbardziej klarownych. Bez przeciągania cię przez moją zwykłą listę dysków do testów zrozumiałości dialogów (Władca Pierścieni: Drużyna Pierścienia, Atlas chmur, Opactwo Downton), wystarczy powiedzieć, że M9 przeszedł je wszystkie śpiewająco.
mój laptop jest podłączony, ale się nie ładuje
Porozmawiajmy jednak trochę o jednym z ostatnich wydań Blu-ray UHD, ponieważ myślę, że rzuca jasne światło na tak wiele rzeczy, które Maestro M9 robi tak dobrze. Kosmiczny horror, chcący zostać sci-fi film Daniela Espinosy Life (Sony Pictures Home Entertainment) to film, którego nie wyszedłem w połowie w kinach - nie dlatego, że jest to zły film (jest, ale daj spokój - to połowa zabawa z horrorów), ale dlatego, że nie mogłem zrozumieć wielu dialogów wylewających się zza tego wielkiego kinowego ekranu. Zwłaszcza Olgi Dihovichnaya, jednej z głównych postaci w filmie (choć myślę, że można śmiało powiedzieć, że przy tak małej obsadzie wszyscy są głównymi). Pomyślałem, że po prostu obejrzę go w domu z napisami.
W przypadku Maestro M9 napisy nie były konieczne. Czystość i precyzja wyjścia procesora sprawiły, że każde słowo było doskonale rozpoznawalne, nawet w chaosie. Ale to nie jest to, co zrobiło na mnie największe wrażenie w dostarczeniu filmu przez procesor. W tym celu musimy przejść do rozdziału 14, w którym biologicznie niemożliwy marsjański potwór z filmu prawie rozerwał Międzynarodową Stację Kosmiczną na nici, a dwaj pozostali astronauci kurczowo trzymają się tego, co pozostało.
Gdy scena się zaczyna, po ekranie unosi się unosząca się chmura szczątków, a dźwięk brzęczenia i brzęczenia M9 jest tak realistyczny, że prawie rozprasza. Nie wystarczy po prostu powiedzieć, że słyszalna chmura stworzona przez zderzenia tych małych kawałków unosiła się w pokoju, tak jak na ekranie, była głębia tej chmury dźwięku, przez którą prawie czułem, że mogę się przedrzeć.
Było to prawdą niezależnie od tego, czy słuchałeś w Atmos, czy tylko 5.1. W obu przypadkach dźwięk swobodnie wędrował po pomieszczeniu pomimo ustawienia głośników. Przednia scena dźwiękowa przypominała obecność, a nie zbiór trzech głośników. Nie czułem się otoczony dźwiękiem, czułem się w nim zanurzony.
Jednak w tej bogatej wymiarowości jest coś obosiecznego. Z jednej strony, stworzyło jedno z bardziej płynnych i przyjemnych doświadczeń odsłuchowych opartych na obiektach, jakie miałem tutaj w domu, nawet przy zmiksowanym materiale słuchowym innym niż Atmos. Z drugiej strony sprawiło, że Atmos i DTS: X wydawały się nieco zbyteczne.
Life Official Trailer # 1 (2017) Ryan Reynolds, Jake Gyllenhaal Sci-Fi Movie HD Obejrzyj ten film na YouTube
Nie trzeba dodawać, że Maestro M9 radzi sobie z wybuchową akcją i bombastyczną ścieżką dźwiękową Blu-ray UHD, takich jak Mad Max: Fury Road (Warner Brothers) z siłą i autorytetem. To całkiem proste. To, co podoba mi się w M9, to sposób, w jaki dostarczał „spokojniejszych” momentów w filmie. Na przykład początek rozdziału 8 (w którym Max wraca z pozbycia się War Boysów na jego tropie) jest pełen drobnych szczegółów, o których nie powiedziałbym, że są zwykle przesłonięte, ale z pewnością nie brzmią tak wyraźnie, jak słyszałem. z M9: szelest skóry, brzęczenie łańcuchów i łusek nabojów, małe krople i zmarszczki mleka matki, którego Max używa do czyszczenia twarzy. Przeskakując do przodu o jedną scenę, byłem pod wrażeniem dostarczenia przez procesor ptaków drapieżnych latających po mrocznej pustyni, gdy War Rig ucieka.
Ponownie, najbardziej imponujące jest to, że dźwięk jest odtwarzany warstwami. Nie chodzi tylko o to, że niektóre ptaki były głośniejsze niż inne, chodzi raczej o to, że ich dźwięk zdawał się rozciągać przed moimi głównymi głośnikami i cofać się w przestrzeń za nimi. Na wszelki wypadek, gdybym musiał ponownie zagrać w ten klakson, stwierdziłem, że trudny dialog w całym filmie jest całkowicie zrozumiały, z kilkoma rzadkimi wyjątkami. W przypadku tego filmu to nie lada wyczyn.
Mad Max: Na drodze gniewu - scena Max Retaliates (6/10) | Filmy filmowe Obejrzyj ten film na YouTube
Ta sama klarowność i głębia, która sprawia, że słuchanie M9 ze ścieżkami dźwiękowymi do filmów jest tak przyjemne, dotyczy również muzyki dwukanałowej. Zagłębiałem się ostatnio w wydanym samodzielnie albumie Jenny Bienemann Every Soul Grows to the Light (płyta wydaje się tylko dostępne za pośrednictwem CD Baby ), jeśli jesteś zainteresowany), ale przez M9 znalazłem się głębiej. Warstwy w utworze takim jak „Biggest Mistake” są tutaj prawie nieskończone, a procesor pięknie oddaje aspekt miksu, który mogę opisać jedynie jako „odległa intymność”. To znaczy, głos Bienemanna wydaje się od razu nieco rozproszony i bezpośrednio w twojej twarzy, duży, ale delikatny, tak blisko, ale trudno do niego dotrzeć. M9 wykonuje również wspaniałą robotę, rozwiązując każdy instrument w gęstej mieszance akustycznej z najwyższą precyzją i czystością brzmienia.
Największy błąd Obejrzyj ten film na YouTube
Maestro M9 również wprost rządzi, gdy go o to wezwano, o czym świadczy dostarczenie drugiego dysku z reedycji 20-lecia In Utero (Geffen) Nirvany, jednego z niewielu ostatnich rockowych remasterów wytwórni major, które tak naprawdę wolą oryginał. Procesor pozytywnie wyróżnia się w dostarczaniu mikro-dynamiki utworów takich jak „Frances Farmer Will Have Her Revenge On Seattle”, ale znowu to, co robi na mnie największe wrażenie, to głębia wydobywana z miksu, o którym nigdy wcześniej nie myślałem, że jest szczególnie głęboka. Tłumy sprzężenia zwrotnego, które wybuchły z utworu w okolicach 40-sekundowego znaku? Tutaj zajmują namacalną przestrzeń w pokoju, jak zmutowana wersja tego wodnego stworzenia z Otchłani.
Frances Farmer Will Revenge On Seattle (Remastered) - Nirvana Obejrzyj ten film na YouTube
Wadą
Można stosunkowo bezpiecznie założyć, że jeśli kupujesz przedwzmacniacz do kina domowego, taki jak AudioControl Maestro M9, podłączysz go również do zaawansowanego systemu sterowania domem, takiego jak Crestron lub Control4. Jeśli nie, warto zauważyć, że obsługa przedwzmacniacza z własnym dołączonym pilotem może czasami być frustrująca. Po pierwsze, jest to dość zatłoczone, ale to nie jest główny problem. Frustrujące jest to, że AudioControl postępuje zgodnie z tą samą konwencją, co niektórzy inni producenci, przełączając funkcje zasilania pilota na to, które wejście zostało wybrane jako ostatnie. Jedynym sposobem na wyłączenie przedwzmacniacza, gdy jesteś na to gotowy, jest najpierw naciśnięcie przycisku Amp na pilocie. (Co jest warte, M9 nie ma również żadnego rodzaju przycisków zasilania na panelu przednim ani przycisków trybu gotowości, więc pilot lub system sterowania jest wymagany do wyłączenia urządzenia).
M9 może być również nieco ospały podczas przełączania wejść lub, na przykład, jeśli oglądany program zmienia rozdzielczość lub formaty dźwięku. Przełączanie wejść zajmuje około pięciu sekund. Za każdym razem, gdy zaczynałem odcinek Downton Abbey na Blu-ray, musiałem natychmiast kliknąć przycisk przejścia do tyłu lub poradzić sobie z brakiem kilku pierwszych nut z początkowej muzyki przewodniej.
Jak wspomniano powyżej w sekcji poświęconej konfiguracji, przedwzmacniaczowi brakuje również indywidualnych ustawień zwrotnicy dla każdego kanału, co może być rozczarowujące, jeśli wolisz (tak jak ja) różne punkty zwrotnicy dla głośników centralnych i surround. Szkoda również, że M9 nie ma wielokanałowych analogowych wejść audio, a aktualizacje oprogramowania układowego muszą być wykonywane przez port USB na tylnym panelu.
Porównanie i konkurencja
Należy założyć, że każdy na rynku AudioControl Maestro M9 również poważnie przyjrzy się AV860 Arcama, który ma wiele wspólnego DNA z M9. Charakteryzuje się podobnymi połączeniami, takimi samymi obwodami, tym samym systemem menu i pilotem, a także tymi samymi możliwościami korekcji pomieszczenia (nie wspominając o tym samym wejściu HDMI oznaczonym jako „VCR”). Obaj polegają na różnych chipsetach DAC i różnych zasilaczach. AV860 dodaje również możliwości Spotify Connect, oferuje wyjścia XLR dla wszystkich dwunastu kanałów i sprzedaje się za znacznie mniej, bo 5500 USD. Z drugiej strony AudioControl M9 jest objęty pięcioletnią gwarancją, w przeciwieństwie do dwuletniej gwarancji Arcama.
Do rozważenia jest również Anthem AVM 60, który zapewnia również 11,2 kanałów przetwarzania i dodaje DTS Play-Fi do miksu za 2999 USD. Jego oprogramowanie Anthem Room Correction różni się od Diraca tym, że nie działa w dziedzinie czasu (co tak naprawdę nie ma znaczenia, jeśli tak jak ja stosujesz EQ tylko do najniższych częstotliwości) i jest trochę łatwiejsze w obsłudze . AVM 60 posiada również wyjścia XLR dla wszystkich dwunastu kanałów, ale nie dorównuje AudioControl pod względem estetyki, ergonomii ani dopasowania i wykończenia.
Jeszcze bardziej przystępny cenowo jest nowy AV7703 firmy Marantz, który za 2199 USD oferuje wyjścia XLR dla wszystkich swoich kanałów, dodaje strumieniowe przesyłanie muzyki HEOS multiroom do miksu i oferuje ścieżkę aktualizacji Auro3D. Jednak do korekcji pomieszczenia opiera się na Audyssey MultEQ XT32, co nie podnosi jakości Anthem Room Correction ani Dirac.
Inne przedwzmacniacze obiektowe zbliżone do zakresu cenowego Maestro M9 obejmują niedawno zrecenzował Indy Audio Labs Acurus ACT 4 (9 499 $), co zwiększa liczbę kanałów do 16 i jest jednym z najłatwiejszych w obsłudze (nie wspominając o najlepiej brzmiących) przedwzmacniaczach, jakie słyszałem od dłuższego czasu. Jednak jak dotąd ACT 4 nie posiada żadnej formy automatycznej korekcji pomieszczenia ani konfiguracji głośników.
Wniosek
W HomeTheaterReview.com mamy szerokie spektrum czytelników - niektórzy są wyłącznie w obozie dla majsterkowiczów, a niektórzy przyjmują niestandardową stronę rzeczy. Niektórzy cenią sobie jakość dźwięku i nie przejmują się innymi aspektami sprzętu, podczas gdy inni szukają informacji o procedurach aktualizacji oprogramowania sprzętowego i ergonomii pilotów. Niektórzy krytykują mnie za to, że nie używam wystarczającej ilości muzyki klasycznej w moich recenzjach, podczas gdy inni uważają, że jeśli produkt nie brzmi dobrze z Hendrixem, może od razu się pieprzyć.
Nie trzeba dodawać, że AudioControl Maestro M9 nie zadowoli wszystkich tych różniących się od siebie mistrzów. Ale jeśli jesteś audiofilem, który ceni sobie precyzję i dokładność ponad wszystko, i jeśli chcesz, aby Twój sprzęt został zainstalowany i skalibrowany przez licencjonowanego profesjonalistę, ten przedwzmacniacz należy do krótkiej listy sprzętu do odsłuchu. To wspaniały i kuloodporny przedwzmacniacz, który zapewnia N-ty stopień pod względem wierności i dynamiki, nawet jeśli ma swój udział w dziwactwach.
Dodatkowe zasoby
• Odwiedzić Witryna internetowa AudioControl aby uzyskać więcej informacji o produkcie.
• Sprawdź nasze Strona kategorii przedwzmacniaczy AV czytać podobne recenzje.
• AudioControl przedstawia wielokanałowe wzmacniacze serii P. na HomeTheaterReview.com.