Recenzja gramofonu Quasar LE - HomeTheaterReview

'Wspaniały.' To słowo, które słyszałem, za każdym razem, gdy ktoś zauważył gramofon Quasar LE do recenzji. A jednym z pierwszych, którzy to wypowiedzieli, był właściciel Michell Orbe, który sam nie jest psem. To, nad czym te osoby gruchały, jest jednym z najładniejszych spinnerów LP, jakie pojawiły się od czasu pierwszej Oracle. I to jest piekielny poprzednik.

Dodatkowe zasoby
• Przeczytaj więcej recenzji Denon DVD-Audio i SACD tutaj.
• Przeczytaj recenzje audiofilskich komponentów źródłowych, w tym odtwarzacze SACD i DVD-Audio, gramofony, przetworniki cyfrowo-analogowe, transporty CD i inne.
• Dowiedz się więcej o Quad tutaj ...

Nie jest to też tak naciągane, ponieważ Quasar jest praktycznie „bez cokołu” jak Oracle, a także większość Michellów i kilka innych napędzanych paskiem alternatyw dla bardziej konwencjonalnych Linnów, Roksanów i tym podobnych. Wszystkie prace są dostępne dla wszystkich, z czterema filarami sprężynowymi podtrzymującymi ramę, na której znajduje się zespół łożyska / talerza i płyta ramienia. Sam silnik, umieszczony całkowicie „na zewnątrz”, jest odłączany na tyle, na ile to możliwe, bez zaprzeczania rzeczywistości, jest fizycznie połączony z kwazarem tylko pasem. Ten izolacjonizm stanowi jednak niewielki problem, ponieważ Quasar nie jest dostarczany z szablonem, który pomógłby ci dokładnie zlokalizować silnik. Do czego dojdę później. Ale najpierw, dlaczego kwazar zatrzymuje ludzi na swoich śladach.

Sound By Design przesłał nam do testu podstawowy model, Quasar LE za 1780 funtów, wyposażony w ramię Helius i nie wymagający żadnej konfiguracji z mojej strony. Ale obserwowałem, jak Predrag Savic rozpakowywał go i zauważyłem, że prostota i elegancja urządzenia łączyły się nie tylko po to, aby konfiguracja była prosta i intuicyjna, ale także po to, aby udowodnić, że jeśli coś wygląda dobrze, to jest właściwe. Wątpliwe jest, czy jest jakaś prawda w tym przekonaniu, skoro świat hi-fi, motoryzacja itp. Jest pełen estetycznych triumfów, które są funkcjonalnymi awariami, jak gramofony Lancia Gammas i Strathearn. Ale Quasar LE wygląda tak dobrze, jak to tylko możliwe, z cylindrem w każdym rogu, połączonym poprzecznymi prętami. Do nich przymocowana jest para prętów, które sprawiają, że ten gramofon jest tak naprawdę przyjazny dla użytkownika: pręty wspierają ramę i łożysko, z których oba można z łatwością przesuwać, aby umożliwić Quasarowi wsparcie dwóch ramion, 12 cali ramion, cokolwiek właścicielowi zależy aby dopasować się do podstawowej struktury.

Jest zwodniczo duży, zwłaszcza jeśli samodzielny zespół silnika jest zdegradowany do wagi dodatkowej przemyślenia podczas planowania. W podstawowej, jednoramiennej formie, Quasar ma wymiary 545x325mm (szer. X gł.) I trzeba pozwolić na kolejne 300mm dla jednostki silnikowej. Jeśli zdecydujesz się na dwa ramiona, a szerokość wzrośnie do 370 mm, ponieważ oba ramiona są zamontowane tak, aby wystawały poza końce listwy przypodłogowej i wyglądały, jakby się unosiły. Ale jest tak cholernie smukły, że nigdy nie wydaje się masywny, nawet w formie dwuramiennej, gdy chrom, mosiądz i akryl łączą się razem z zaskakującą harmonią. Nawet wersje deluxe ze złoconymi częściami i marmurowymi płytami bazowymi pozostają gustowne i skromne, pomimo słownych opisów, które można zastosować do łazienki w ekskluzywnym burdelu.

jak zrobić kolaże zdjęć na facebooku

Nic w filozofii projektowania Quasara nie jest dziwne, odstraszające, dziwne czy drażniące. Oczywistym przykładem jest zewnętrzna jednostka silnikowa. Przenosząc go poza teren kampusu, po prostu nie ma możliwości, aby hałas lub wibracje silnika mogły zakłócać działanie samego pomostu. Jeśli odizolowanie silnika od gramofonu było główną częścią pierwotnego impulsu do stworzenia pokładów z napędem paskowym w miejsce niegdyś dominującej płyty z napędem luźnym, to Quasar posunął tę koncepcję tak daleko, jak to możliwe. Omówiliśmy pomysł dostarczenia Quasarowi przekładki lub szablonu, aby pomóc klientowi zlokalizować silnik względem pokładu (instrukcja obsługi sugeruje niewystarczająco precyzyjne według mnie `` 225-230 mm '' od wrzeciona do koło pasowe), a następnie wycentrować. Ale potem przyszło mi do głowy, że Savic był uprzejmy, ignorując moją początkową głupotę: jakikolwiek rodzaj ramy, szablonu lub przekładki użyty do ustawienia silnika względem pokładu naruszyłby prawie całkowitą izolację oferowaną przez obecny zestaw ręczny. w górę. Co oznacza, że gdyby firma kiedykolwiek wyprodukowała przyrząd konfiguracyjny, zostałaby użyta tylko podczas instalacji, a następnie usunięta.

Wspomniana mieszanka materiałów Quasar nie jest czysto estetyczna. Listwa przypodłogowa wykonana jest z laminatu akrylowego, podstawa z mosiądzu, płyty akrylowe i podłokietniki są od lat zatwierdzone politycznie (uwielbiane za podobieństwo do winylu LP) - wszystkie to materiały, które zostały dobrane tak, aby wzajemnie się uzupełniały właściwości tłumiące i rezonansowe. Nie ma tu nic nowego, to tylko zdrowy rozsądek i chętnie przyznany szacunek dla szanowanych projektów z przeszłości. A więc także użycie zacisku płytowego, nieco za mały trzpień do `` odłączenia '' go od LP, zawieszenie tak łatwe do regulacji, że wydaje się być prawie samoczynnie poziomujące i podwozie o wystarczającej masie, aby wyeliminować potrzeba niemal neurotycznej uwagi przy przycinaniu kabla ramienia. Całość waży 18kg, czyli pokaźna ilość jak na coś tak cudownie szkieletowego.

Inne szczegóły obejmują obudowę silnika w 3,3 kg litego mosiężnego cylindra, stopniowane koło pasowe umożliwiające odtwarzanie z prędkością 33 i 45 obr./min, nieodwrócone łożysko, ramę, którą można zmienić po prostu przez odkręcenie czterech śrub i brak kurzu- okładka (po co ukrywać całe to piękno? to chyba argument przeciwko stworzeniu bariery przeciwpyłowej ...) Regulacja zawieszenia polega tylko na przekręceniu kołpaków na czterech słupkach, a zmiana prędkości wymaga po prostu przesunięcia paska z jednego ze stopni koła pasowego na drugi. Ale pas jest głównym obszarem krytyki i nie mam na myśli próby zapewnienia odpowiedniego napięcia bez pomocy szablonu konfiguracyjnego.

Nie używajmy tu słów: nie widziałem tak nieobliczalnego zachowania z prostej „gumki” o okrągłym przekroju od czasów nieopłakanego dębu. Bez względu na to, czego próbowałem, a obejmowało to użycie trzech różnych pasów, nie mogłem utrzymać tego w jednym miejscu. Będzie jeździł w górę iw dół po bokach talerza, co jest wizualną zdradą, że tak powiem, biorąc pod uwagę niemal idealną estetykę kwazara. Zrobiłem wszystko, co mogłem, aby złagodzić jego pragnienie wędrówki, szczególnie ustawiając zespół silnika na różnych wysokościach, milimetr na raz, aby wykorzystać różne obszary pionowej powierzchni talerza o grubości 30 mm. Martwe centrum, jazda blisko szczytu, jazda blisko dolnej krawędzi - nic nie zmieniłoby jego anormalnego zachowania.

Czy to miało znaczenie? Biorąc pod uwagę, że dwa różne dyski stroboskopowe wykazały wysublimowaną stabilność prędkości i biorąc pod uwagę, że materiał o szczególnej podatności na kołysanie i trzepotanie nie ujawniał żadnych słabych punktów dźwiękowych Quasara w tym dziale, można argumentować, że niestabilne, `` nieautoryzowane '' zachowanie paska może nie powodować choroby skutki. Z drugiej strony, jeśli coś powinno wyglądać dobrze, aby było dobrze, to drżący pas Quasar zagraża wspaniałej stylizacji talii w taki sposób, że ropiejąca opryszczka na górnej wardze zrujnowałaby zdjęcie okładki naprawdę doskonałej Lindy Evangelista.

Lekarstwo? Proste: talerz Quasar powinien mieć rowek na obwodzie (właściwie dwa rowki, aby pomieścić obie prędkości), aby „uchwycić” aktualny wybór paska. Albo to, albo firma powinna wypróbować inne koło pasowe, które akceptuje płaskie pasy o przekroju poprzecznym. Savic nie przeszedł w tryb zaprzeczenia ani nie zaczął nazywać mnie „analem”, ale muszę przyznać, że jego względny brak zainteresowania tą sprawą martwił mnie tak samo, jak nieregularny ruch pasa.

Przeczytaj więcej na stronie 2

czy mój telewizor ma HDMI 2.1

Ale dość bzdur: ta talia to jeden słodko brzmiący, spójny, dynamiczny wykonawca. Z soczystym Heliusem na miejscu, a Savic Goldring wymieniony na Lyra Clavis do odsłuchów, włączyłem front-end Quasar do wzmacniacza Trilogy 905, przedwzmacniacza GRAAFiti WFB TWO, wzmacniacza mocy GRAAFiti 5050 i Quad ESL63. . Muzyka? Mnóstwo singli, zwłaszcza uroczo szorstka kopia utworu Buda Flanagana „Who Do You Think You're Kidding, Mr. Hitler?”, Kilka ostatnich MoFi Anadisc 200s, niesamowitego zestawu 3LP z ok. 1963 r., Stereo, mięta i zabezpieczony na piątkę podczas wakacji w Torquay ... co przemawia za wizytą w Torquay) i wszystko inne w zasięgu ręki - nie mogłem przestać.

Porozmawiaj o czymś więcej. Quasar, choć prawdopodobnie najcichszy deck, jaki słyszałem po tej stronie 2000 roku, podchodzi do zagadki grania na płytach LP w erze cyfrowej, używając raczej innego podejścia niż, powiedzmy, Michells, SME czy oszałamiający Rock Max Townshend i jego pochodne. . Te gramofony, aby wywołać jęk, odwracają stoły na CD, będąc tak czystym i precyzyjnym, jak głowi cyfry oczekują CD, ale nie LP, i robią to bez porzucania chwały analogu. Quasar nawet nie próbuje naśladować tych gramofonów z ich zachowaniem zbliżonym do laboratoryjnego. Zamiast tego Quasar wykorzystuje swoją ciszę bardziej jako dowód na to, że płyty LP nie muszą wyrzucać wyższych poziomów szumów niż płyty CD, niż sugerować, że płyty LP. Których zdecydowanie nie są. (Czyż po prostu uwielbiam „zaprzeczanie”? A jak niektórzy mistrzowie muzyki analogowej przysięgają ślepo - lub głucho - że płyty LP są tak ciche jak formaty cyfrowe? Myślę, że są. Kiedy się nie obracają.)

Tak więc, pracując nie z pozycji obronnej ani zazdrości o cyfry, ale zaufania do jej medium, Quasar po prostu upaja się „analogią”. Jest bujny, gruby, ciepły, wciągający. Nawet niezwykle czyste, nowoczesne płyty LP zaczerpnięte z cyfrowych oryginałów brzmiały bardziej przyjaznie dla ucha niż ich odpowiedniki CD. (Co nasuwa pytanie: czy nowe płyty LP powinny mieć trzyliterowy kod „DDA” lub „DAA”, jeśli rozpoczęły działalność cyfrową?)

Coś w Quasar sugeruje „kompromis”, umiar, spokój. Scena dźwiękowa, choć tak precyzyjna i trójwymiarowa, jak jest to wymagane, nie jest tak wielka jak w przypadku Michell Gyro-Dec. Bas jest rozciągnięty i kontrolowany, ale mniej stłumiony jak w Garrard 401. Wysokie tony? Słodki jak cukier, ale bez ostatecznego ataku. A mimo to Quasar reprezentuje rozsądne podejście do odtwarzania analogowego, które zadowoli hard-core grającego LP, jednocześnie nie zrażając słuchaczy zasysanych CD.

Postrzegana wartość? Absolutna okazja, zwłaszcza jeśli nigdy nie spodziewałeś się, że kawałek rzeźby zostanie wrzucony za darmo. Wygląda tak świeżo, czysto i nowocześnie (a przez to ironicznie), jak Transcriptor, w którym Alex użył. Ale proszę, Savic, zrób coś z tym pasem ...