Recenzja wkładu Parnassus - HomeTheaterReview

Lydian, Clavis, a teraz Parnassus - prawdziwy hat trick dla nowego (-ish) producenta. Najbardziej niezwykłe jest to, że jest to trio wkładek, ledwo gorąca waluta w 1991 roku. Ale analogiści, obserwując kurczenie się półek w sklepach na ich oczach, wciąż mają wystarczająco dużo „obecności”, aby uzasadnić tworzenie nowych projektów z ruchomymi cewkami. tak późno w grze, a Lyra wygląda na gotową zaspokoić wszelkie wymagania.

jak wyczyścić inne na iPhonie?

Dodatkowe zasoby
• Przeczytaj więcej recenzji komponentów źródłowych z HomeTheaterReview.com.
• Odnaleźć odbiornik sparować z tym źródłem.
• Więcej informacji o świecie audiofilskim można znaleźć pod adresem AudiophileReview.com .
• Omów wszystkie rodzaje narzędzi w hometheaterequipment.com .

Zaczyna się jednak brzmieć jak formuła: Recenzent słyszy niesamowitą wkładkę. Recenzent ubolewa nad przemijaniem winylu. Recenzent robi ckliwą uwagę na temat: „Gdybyśmy tylko mieli takie naboje w '83 ...” Ale to nie ma znaczenia. W tej chwili dość z Was wciąż gracie płyty, wystarczająco wielu z Was wciąż chce wydobyć z siebie maksimum, a Parnassus jest wycelowany dokładnie w wasze ramię.

Na początku wygląda jak Clavis z lekką zmianą koloru i złotymi wykończeniami na perforacji korpusu sera szwajcarskiego. Lyra trzyma się płaskiego, ściętego kształtu, który po raz pierwszy pojawił się w czasach, gdy nazywano go Tsurugis, i działa wystarczająco dobrze ... zwłaszcza, że jest stworzony na miarę dla tych, którzy wolą grać naboje na świeżym powietrzu. Ponownie, po bokach znajdują się śruby, dostępne nawet po zamontowaniu wkładu, które pozwalają na szybkie zdjęcie łuski korpusu. I znowu robisz to na własne ryzyko, ponieważ naraża to delikatne wnętrzności na paskudną atmosferę nawet w nieskazitelnym domu.

Ciało zostało wywiercone dla lekkości, to prawda, ale wzór otworów jest dość specyficzny. W najlepszym ujęciu VPI Brick / HFN Fluxdumper / Grado Lyra odnosi się do sposobu, w jaki prądy wirowe wokół magnesów wpływają na dźwięk, o którym mówi się, że wzorzec je redukuje. Ta lżejsza skorupa jest precyzyjnie obrobiona z litego bloku nierezonansowego stopu aluminium i wydaje się być jeszcze mniej wykrywalna niż korpus Clavisa, jeśli zostanie pozostawiony na miejscu. Sugeruje, że chociaż Lyra prawie błaga / aprobuje usunięcie ciała w celu uzyskania lepszych wyników, firma czyni to również mniej potrzebnym.

Dużą zmianą w środku jest zastosowanie najnowszych magnesów kompozytowych platyna / żelazo

W przypadku Parnassusa rdzeń i elementy biegunowe są wykonane z wysokiej czystości miedzi 5N, podczas gdy sam magnes jest mieszanką platynowo-żelazową zawierającą 70% droższego materiału. Podobnie jak w przypadku wszystkich korzyści w projektowaniu magnesów, nowy dzieciak na bloku jest silniejszy i bardziej precyzyjny w swoim zachowaniu.

Reszta projektu składa się ze zwykłego, dużego w Japonii ulepszenia, Scan-Tech, firmy macierzystej Lyry, wykazującej niezwykłe możliwości włączenia do swoich produktów ulicznej audiofilii, o której większość producentów nawet się nie dowiaduje, dopóki nie zostaną z mody przez rok. Na końcu biznesowym zastosowano styk liniowy Ogura PA, diament o ultra niskiej masie, zamontowany na wsporniku Ceralloy (ceramika i stop aluminium), dla lepszego śledzenia i wyższej częstotliwości rezonansowej. Cewki są wykonane z drutu miedzianego o wysokiej czystości 6N, bez naprężeń (bez nadużyć rodziców?). szczęśliwe małżeństwo?

Pod względem specyfikacji Parnassus jest klasyczną konstrukcją o mocy 1,8 do 2 g, z wystarczającą mocą wyjściową, aby prawidłowo pracować przy wejściu 47 kiloomów. Wkładka jest trochę mocna przy 12,5 g (odjąć 3 g za powłokę, jeśli uruchomisz ją nago), ale SME V i średnia podatność sprawiają, że jest to tak samo łatwe do zainstalowania, jak wszystko na arenie high-end. Warto jednak wspomnieć o jego powinowactwie do rozmagnesowania wkładu. Notatka sugeruje raz w miesiącu wybuch demaga, z którego korzystałem po pierwszym miesiącu użytkowania i potwierdził poparcie firmy dla takiej okresowej uwagi.

Przeczytaj więcej o wkładzie Parnassus na stronie 2.

Mając Lydiana, Clavisa, Kena Chana Koetsu, Denona 103 Gold i Urushiego pod ręką, mogłem z pewną łatwością określić unikalne cechy Parnassusa, a pojawił się naturalny porządek „typów cnót”, który wydawał się prawie zbyt oczywisty. Trzy Lyras mają wspólne podobieństwo rodzinne, a korzyści w dwóch obszarach są widoczne, gdy przechodzisz w górę skali. Przejście od Lydian do Clavisa do Parnassus polega na zwiększonej przejrzystości i zyskach w szczegółowości, chociaż nie są one stałe. Krok między Lydian i Clavis pokazał większy zysk w szczegółach niż Clavis do Parnassusa, podczas gdy przejrzystość poprawiła się bardziej między Clavis a Parnassus niż z Lydian do Clavis.

najlepsze filmy straszące skoki na netflixie

Rodzina Lyra, nawet najnowszy członek, nadal zajmuje obszar kompromisu między romansem najlepszego Koetsusa a hiper-szczegółowością tweakera Kena Chana, z Denonem lądującym gdzieś pomiędzy Lydian i Clavis dla przejrzystości i Urushi i Parnassus po szczegóły. Zmieszany? Cóż, nie powinieneś, bo to recenzja Parnassusa, a nie pozostałych pięciu.

Parnassus przypomina mi najnowszą generację elektroniki Classé: czysta i kontrolowana bez plucia, skwierczenia lub podrażnienia, aby zniweczyć różnicę między autorytetem a uciskiem. I bez żadnego The Parnassus stawia przed tobą przedstawienie, burbon prosto zamiast osłabiony drogą wodną - oddziału lub w inny sposób. Ale kontrola nad całością wydarzenia muzycznego jest taka, że wkładka nigdy jej nie „gubi”.

W obliczu baterii dysków znanych albo z ich tendencji do sybilizacji, albo do śledzenia przeszkód, niemal celowo zaprojektowanych jako pulsujące igły, Parnassus prześliznął się z wdziękiem. Masowe wokale (wersja LP McCartneya Liverpool Oratorio) nie stanowiły żadnego wyzwania. Mimo że każda inna wkładka zdołała utrzymać kurs - w tym kulisty Denon - blisko, niemal neurotyczne poziomy uwagi ujawniłyby lekkie rozmazanie. Parnassus oddzielał każdy głos, jednocześnie pozwalając im harmonizować zgodnie z zamysłem Boga, Davisa i McCartneya (i niekoniecznie w tej kolejności).

Ta kontrola, ta zdolność do oddzielania dźwięków przy zachowaniu doskonałych relacji między nimi może wydawać się mieć niewiele wspólnego z aspektami przezroczystości Parnasu, ale w rzeczywistości są one nierozłączne. Wyraźne, otwarte, pozbawione tekstur zachowanie Parnassusa oznacza, że mniej będzie zasłoniętych. Jeśli Parnassus nie jest w stanie odjąć dźwięku - dobrego LUB złego - i nie używa zachmurzenia jako jakiejś formy eufonicznej pomocy pasmowej, oznacza to, że usłyszysz wszystko, co normalnie musi przebić się przez koc rozmazywanie, zniekształcenia, rezonanse, cokolwiek.

Parnassus otwiera okno, podobnie jak wiele innych dobrych nabojów. Ale ważne jest to, co znajduje się po drugiej stronie ramy okiennej. Na początek rama nie jest tak szeroka, jak ta zmontowana przez Denona. Pomieszczenie za oknem nie jest tak głębokie, jak to przedstawiane przez Urushiego. A zasłony nie są aż tak koronkowe. Ale to, co odkrywa twój soniczny podglądactwo, to wykonanie tak bliskie realności, jak kiedykolwiek wyprodukowano LP. Dźwięki były obecne przez cały czas. Po prostu Parnassus je odzyskuje. Przechwytuje płyty winylowe i chce wydobyć maksymalne nagranie, które pojawiło się po raz pierwszy przy szybkim usunięciu korpusu, co jest równie łatwe na arenie high-end. Mając Urushiego pod ręką, możesz z pewną łatwością pogrupować Parnassusa według `` rodzajów cnót '' i poziomów `` ulepszenia '' Na początku ten klejnot # 1695 wiercił się dla lekkości, podczas gdy Lyra prawie słyszy ciałem, a Lyras dzielą rodzinny dźwięk.